دسترسی برای همه

پاریس – شهر فرهنگ و مد – به موزه‌ها و نمایشگاههای بیشماری که در خود جای داده، مباهات می‌کند. افزودن موزه‌ای دیگر به گنجینه فعلی موجود دراین شهر شاید کار بیهوده‌ای به نظر برسد، اما در حقیقت انجام چنین کاری، امری بیهوده نیست! حداقل بیهوده‌گی این کار برای خیلی از افرادی که به دلیل معلولیت جسمی امکان دسترسی و بازدید از این گنجینه‌ها را ندارد، مصداق ندارد.

دنباله مطلب را اینجا بخوانید.

معماری، از ذهنیت تا عینیت

معماری مدیوم کم سرعت و کندی است. از زمان طراحی تا مرحله واقعیت‌بخشیدن به طرح، مدت زمان زیادی صرف اجرا و ساخت پروژه می‌شود. اما باید توجه داشته باشیم که در این بازه‌ی زمانی طولانی‌مدتِ اجرائی، تئوری پردازان هنری و تینک تانکهای (Think Tank) بزرگ معماری بیکار نمی‌نشینند و نظریات جدیدتری را بر مبنای ایده‌های تازه‌تر پی‌ریزی می‌کنند. نتیجه این تاخیر گریزناپذیر، در این جمله ساده خلاصه می‌شود: معماری ساخته شده، همواره یک یا چند گام از معماری‌ای که بر مبنای ایده‌های تازه، بر روی کاغذ طراحی شده، عقب‌تر است. مثالی ملموس از این گزاره را در شهر وین سراغ دارم: پروژه مسکونی خانم زاها حدید که در بستر کانالِ دانوب ساخته شده است.


اگرچه که پروژه بالا در سال 1995 و به زمان طراحی‌اش (تصویر بالا)، از طرحی تازه و باجسارت بر روی کاغذ برخوردار بود ولی به مرور زمان و پس از اتمام ساخت این خانه‌های مسکونی در سال 2005، حرف تازه‌ای در این پروژه برای ارائه وجود نداشت و سایر پروژه‌هایی که حدید در نقاط دیگر جهان، آنها را طراحی کرده بود، بر کار اجرا شده‌اش در وین برتری داشتند. بعلاوه بسیاری از خواسته‌های طرح نیز در مرحله اجرا نادیده گرفته شدند: نمای فلزی ساختمان توسط یک لایه رنگ ساده‌ی سفید رنگ جایگزین شد و آپارتمانهای مجللی که قرار بود برای شهروندان ساخته شوند جای خود را به مهمانسرایی کوچک دادند.

بر همین اساس، علیرغم اینکه پروژه فوق‌الذکر از منظر شهرداری و بسیاری از شهروندان وینی، کار جدیدی در عرصه ساخت و ساز شهر به شمار می‌رود و تبلیغات فراوانی هم در عرصه عمومی برای آن صورت گرفته، اما به یقین نمی‌توان جایگاه ویژه‌ای برای این اثر، در معماری در حال تغییر جهانی در نظر گرفت. البته در اتریش یا سایر پایتختهای اروپایی، به دلیل کمبود آثاری از این دست، این‌گونه ساختمانها می‌توانند تا مدتها مورد استناد قرار گیرن

عید شما مبارک

امسال پس از پارسال، دومین نوروزی خواهد بود که آنرا به دور از پدر، مادر و برادرم – بدور از ایران – جشن خواهم گرفت. تبریک نوروزی امسالم را با ارسال تصویر زیر برای همه ی آنانی که ای-میلی از آنها در دسترس داشتم، انجام دادم. ممنون از حسام.

سال نو بر همه انسانهایی که نوروز را جشن می گیرند مبارک.

این هم یک لینک نوروزی.

لوگوی محبوب 2

منبع: دی پرسه

به مناسبت هشتم مارس، روز جهانی زن

مطلبی، امروز در دانشگاه توجهم را به خود جلب کرد:
دانشگاه فنی وین، از تعداد زیادی سالن سخنرانی (Hörsaal) بزرگ و کوچک تشکیل شده است که از میان این تعداد، 22 سالن، به افتخار خدمات علمی دانشمندان و محققان کشور اتریش، به نام برخی از فرهیختگان برجسته این کشور نامگذاری شده است. جالب توجه این نکته است که از میان این 22 سالن و 22 دانشمندی که نامشان در سردر سالنها ثبت شده، فقط اسم یک زن به عنوان دانشمند زن به چشم می آید و این مسئله جالب تر خواهد شد وقتی بدانیم که این خانم دانشمند، نخستین معمارِ زن، در تاریخ معماری کشور اتریش می باشد.

ماندگاری نام خانم Margarete Schütte-Lihotzky بیشتر به خاطر تلاش و مبارزات پیگیری است که او برای برخورداری از تحصیل و حقوق مساوی با مردان در جامعه مردسالار آن دوران داشته. دورانی که همزمان با روزهای تلخی است که آتش جنگ جهانی اول در اروپا شعله ور بوده و تبعیض جنسیتی در آن به حدی بوده که تصور طراحی و ساخت یک خانه توسط یک معمار زن تقریباً امر ناممکنی به نظر می رسیده است. ورود مارگریت 19 ساله به دانشگاه، تنها پس از دریافت توصیه نامه ای از گوستاو کلیمت، نقاش مشهور میسر گردیده و او توانسته با دریافت این توصیه نامه در سال 1918 به عنوان نخستین زن در دانشگاه کاربردی وین به تحصیل معماری بپردازد.

اما فعالیتهای مارگریت در کار حرفه ایش نیز قابل توجه است. آلمان بعد از جنگ جهانی اول به شدت درگیر مشکل کمبود مسکن بود و مارگریت - که پس از اتمام تحصیل از وین به فرانکفورت مهاجرت کرده بود – نقشی مهمی در طراحی آپارتمانهای مسکونی در مقیاس بزرگ برای کارگران و اقشار کم درآمد صدمه دیده از جنگ داشت. در طراحی این آپارتمانها بود که آشپرخانه ها با تعریف امروزی ما از آنها متولد شدند و طرح "آشپزخانه فرانکفورتی" به نام مارگریت ثبت شد. "آشپزخانه فرانکفورتی" برش مهمی از تغییر در طراحی داخلی خانه ها را نشان می دهد، که طی آن الگوی جدید ساخت آشپزخانه توکار، به دنیای معماری مدرن معرفی گردید. الگویی که بعدها و حتی امروز به عنوان الگوی پذیرفته شده آشپزخانه، در خانه های مسکونی شهری از آنها استفاده می شود.

اما دنباله مشاهدات امروز: یک گروه طرفدار حقوق زنان ، اطلاعیه هایی را بر روی بوردهای مختلف در دانشگاه نصب کرده بود، و از این طریق ضمن انتقاد از بی عدالتی در استفاده نابرابر از نام نخبگان علمی زن و مرد درنامگذاری سالنهای سخنرانی، خواستار تغییرنام بعضی از سالن ها و استفاده برابر از نام زنان و مردان نخبه در نامگذاریهای جدید شده بود. شیوه جدید در دفاع از حقوق زنان!

گزارش آرونا

اخیراً مطلبی از من در سایت آرونا منتشر شده، که می توانید آن را در اینجا بخوانید. انتشار این مطلب، با راهنمایی و همکاری خانم الهام علوی زاده در ایران میسر شد که لازم می دانم از ایشان بخاطر ایجاد زمینه آشنایی و فرصتی که برای همکاری فراهم کردند، تشکر کنم.

پایگاه اطلاع رسانی معماری و شهرسازی ایران (آرونا) چند ماهی است که با همکاری گروهی متشکل از 50 معمار و دانشجوی معماری راه اندازی شده است و مطالب آن، اگر نه هر روز ولی تقریباً با سرعت قابل قبولی به روز رسانده می شود.

لوگوی محبوب

تصاویر زیر، گویای کاربردهای عملی لوگوی بارکد (موضوع پست قبلی)، دراماکن عمومی شهری است.