طرح سوم

یک نفر در وبلاگستان معماری وجود دارد که خواندن نوشته‌هایش لذتی در منِ خواننده‌ ایجاد می‌کند که مرا به شریک کردن این تجربه با شما وا می‌دارد. او گونه‌ای دیگر از قرارداد را میان خود و خواننده‌اش می‌بندد و از وبلاگستان ساکن و بی‌رمقی که نوشتن از معماری در سطحی‌ترین لایه‌های آن جریان دارد، از جهان آشنا و معمولی که بدان عادت کرده‌ایم، آگاهانه آشنایی‌زدایی می‌کند و طرح سومی در می‌اندازد که در پی برداشتی تازه از واقعیتی است که اکثریت، بدون پرسش‌گری آن را به‌عنوان یک «کلیت» مورد پذیرش قرار داده‌اند.

مسلم است که نوشته‌های او آرامش ذهنی مخاطبی را که به قاعده‌های مرسوم بیان خو گرفته باشد، بر هم میِ‌زند. خوانش معماری به عنوان یک متن، در ارتباط با ذهن آدمی شکل می‌گیرد. واقعیت جز موضوعی قراردادی نیست و موقعیت آن تنها با نسبتی که ذهن ما با آن برقرار می‌کند، مشخص می‌شود. از محمدرضا شیرازی برای اینکه ذهنِ مخاطبش را درگیر واقعیت‌های معماری و اندیشیدن به شیوه‌های خوانش آن می‌کند، ممنونم.

بخوانید.